Οδήγηση το Χειμώνα
Καλό χειμώνα!Επιτέλους... βρέχει! Κάλλιο αργά παρά ποτέ αν και τις πρώτες -τουλάχιστον-
ημέρες του Νοεμβρίου, δεν έβρεξε, αλλά απλώς ψιχάλισε. Οι πηγές πόσιμου
νερού δεν επηρεάστηκαν και το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. τρέχει και δεν φτάνει. Λίγες
σταγόνες, αλλά αρκετές ώστε οι δρόμοι της Αττικής να γεμίσουν με συντρίμμια
και το χειρότερο, τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων με τραυματίες. Τα
αίτια πολλά, γνωστά, χιλιοειπωμένα, αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις
βρόντα και νάτη η κυρία, άνετη και απτόητη από το γλιστερό οδόστρωμα να
επιτίθεται και να σκοτώνει.
Κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
Φωτογραφίες: 4T
TETAPTH 3 Νοεμβρίου. Τα ραδιόφωνα ασχολούνται, δικαιολογημένα, μόνο με την
εκλογή του Μιλτιάδη Έβερτ που ανέλαβε το πηδάλιο της Ν.Δ. O καιρός είναι
βροχερός και η σκοτεινιά δημιουργεί προϋποθέσεις για σύντομη βόλτα από την
Πραξιτέλους προς την Ανάβυσσο. Στην παραλία ο καιρός είναι πάντα πιο
γλυκός, το οδόστρωμα, θεωρητικά, αρκετά καλό, η κίνηση αραιή και, γιατί
όχι, ένα δίωρο διάλειμμα;
Στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων του περιοδικού δεσπόζει το άστρο της
κόκκινης C180 Sport, που μόλις αφίχθη ώστε να συμμετάσχει σε μία ακόμη
συγκριτική δοκιμή.
Το πρώτο σοκ έχει τη μορφή γλιστρήματος στη δεξιά στροφή διαρκείας πριν την
«τρύπα του Καραμανλή». Στο ίδιο σημείο είναι η είσοδος-έξοδος νταμαριού και
το πήγαινε-έλα των φορτηγών δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο το οδόστρωμα. Δεν
βρέχει, ο δρόμος δεν γυαλίζει, αλλά... γλιστράει!
H Μερτσέντες υποστρέφει (οι μπροστινοί τροχοί χάνουν την πρόσφυσή τους), ο
16βάλβιδος κινητήρας δεν ανταποκρίνεται στο πάτημα του γκαζιού (με 3η και
2000 στροφές είναι «πεθαμένος»), οι απέναντι κινούνται σβέλτα και μάλιστα
ακουμπώντας τους τροχούς τους στην «άλλη» λωρίδα και αντιλαμβάνεστε ότι η
αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη.
Αιφνιδιαστήκαμε. Αντιμετωπίσαμε «χαλαρά» την οδήγηση, κουρασμένοι από το
«στρες» της ημέρας, παρασυρμένοι από το δελτίο ειδήσεων, την έλλειψη
τριγμών και την άνετη ανάρτηση. H εμπειρία ευτυχώς σώζει. O επιλογέας
πέρασε άμεσα στη θέση 2, ο κινητήρας ξύπνησε, οι πίσω τροχοί δέχτηκαν την
εντολή, άλλαξε η γωνία του αυτοκινήτου σε σχέση με τη στροφή και οι
μπροστινοί τροχοί επανήλθαν σε ασφαλή τροχιά μακριά από τον απέναντι
εφορμούντα «εχθρό».
H συνέχεια εξελίχθηκε με ορθάνοικτα μάτια, τεντωμένα νεύρα και όλες τις
αισθήσεις σε επιφυλακή.
Στο δρόμο της επιστροφής, αρκούσε ο ανεπαίσθητος θόρυβος από το μπλοκάρισμα
των τροχών στο βρεγμένο, η γρήγορη ματιά αριστερά και οι άμεσες κινήσεις
ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση!
O οδηγός του μαύρου Βιτάρα, βιάζεται. Δεν έχει θέσει σε λειτουργία το
σύστημα μετάδοσης 4x4 του αυτοκινήτου, είναι απρόσεκτος. Αιφνιδιάζεται από
την πρόθεση ενός άλλου οδηγού να διασχίσει τον κεντρικό δρόμο, φρενάρει,
μπλοκάρει τους τροχούς και αρχίζει η περιπέτεια με το τιμόνι, τη
διαχωριστική μπαριέρα, τη νησίδα και την κόκκινη Μερτσέντες, που έγκαιρα
τρέπεται σε φυγή.
«Αγιο είχαμε» ψιθυρίζουμε δικαιολογημένα, αλλά το ίδιο ισχύει και για το
μαύρο Βιτάρα με τα εντυπωσιακά νίκελ και τους μεγάλους τροχούς, που
πρόδωσαν τον οδηγό στο πολύ κακό οδόστρωμα. Το «τζιπ» έκανε μία πλήρη
περιστροφή, δεν ακούμπησε πουθενά και έμεινε ο οδηγός να σταυροκοπιέται
στην άκρη του δρόμου, με τους σφυγμούς να αγγίζουν ή να ξεπερνούν τους 150.
H τιμή συγκρίνεται μόνο με τους σφυγμούς οδηγού αγώνων σε αφετηρία ειδικής
διαδρομής, αλλά μήπως δεν θυμίζουν «ειδικές» διαδρομές οι ελληνικοί δρόμοι
που, είτε είναι στεγνοί και γλιστρούν αιφνιδιάζοντας, είτε είναι βρεγμένοι
και σκοτώνουν...
Λεωφόρος Βουλιαγμένης. Στα φανάρια νομίζεις ότι ξεκινάς με Τογιότα Σέλικα
γκρουπ B. Πολεμική μηχανή, με την κίνηση πίσω και κινητήρα 350 ίππων. Δεν
ίσιωνε ούτε στο Νίρμπουργκρινγκ με 4η και 5η (δεν υπήρχαν τότε, το 1985,
6τάχυτα κιβώτια). H Μερτσέντες με 136 ίππους και 5άρι κιβώτιο δεν σπινάρει
ούτε σε λασπωμένο χωματόδρομο, αλλά στη «μουντή» και ύπουλη άσφαλτο που δεν
γυαλίζει, σπινάρει απρόβλεπτα... Λίγο γκάζι, αλλαγή ταχύτητας με ευλάβεια
και αμέσως δεξιά, αφού η κυρία με τα παιδιά της (ουδείς φορούσε ζώνη!) που
ακολουθεί με μία παλιά 318i, βιάζεται. Αγνωστο που θέλει να φτάσει. Σίγουρα
με αυτό τον τρόπο οδήγησης δεν θα φτάσει, αν τελικά τα καταφέρει, ταχύτερα
στον προορισμό της.
Τα φανάρια δεν λειτουργούν στις περισσότερες διασταυρώσεις και τα
περιπολικά μένουν σταθμευμένα έξω από τα αστυνομικά τμήματα ή τα σπίτια των
επισήμων του χθες, του σήμερα, του αύριο. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, αλλά η
νοοτροπία μένει ίδια. Δεκτή η παρατήρηση ότι «κατέβασε» τις κολόνες το
ακυβέρνητο CRX πριν καεί ολοσχερώς (ο Σ.Κ. επιμένει ότι το καταλυτικό -όχι
λόγω καταλύτη- είναι και εν δυνάμει φλογοβόλο) στη διασταύρωση
περιφερειακού Κατεχάκη-Καισαριανής, αλλά από εκεί και πέρα; Μαύρη είναι η
νύχτα ακόμη και στον κόμβο του Παπάγου. Ουδείς από τα φιλότιμα όργανα
βρίσκεται εν τάξη.
Ευτυχώς, στο συγκεκριμένο σημείο, υπάρχει ορατότητα. Από μακριά ξέρεις τι
σε περιμένει, επιβραδύνεις και οπλίζεσαι με υπομονή. Νωρίτερα η αριστερή
στροφή πριν την πολύ γρήγορη δεξιά στροφή που οδηγεί στην ατέλειωτη ευθεία,
σκοτώνει αν κινηθείς «σβέλτα» και δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις
ανάμεσα από τις φυλλωσιές.
Ανάποδη κλίση, μηδενική ορατότητα, κακή γωνία της στροφής και έντονη
διάθεση για υπερβολή λόγω κατηφόρας και πλάτους του δρόμου. Μεγάλη υπόθεση
να ξέρεις τι σε περιμένει στην έξοδο, αλλά πού; Τα προβλήματα είναι μεγάλα
και τα γεγονότα τραγικά όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη και ό,τι
προκύπτει ξαφνικά, αιφνιδιάζει. Το πόδι πέφτει άτσαλα στο φρένο, τα χέρια
μετακινούν απότομα το τιμόνι, οι τροχοί βιάζονται και η σύγκρουση είναι
γεγονός.
Ούτε ο Κάνκουνεν, ούτε ο Οριόλ, ούτε ο Ιαβέρης, ούτε ο Τζίγκερ ελέγχουν ένα
«ξεκολημμένο» αυτοκίνητο. Το κλειδί είναι στο να μην αφήσεις περιθώρια
γλιστρήματος. Στη «γλίτσα» τίποτα δεν ελέγχεται ακόμη και από τον καλύτερο.
H πρόβλεψη, η πλήρης προσήλωση και οι απαλές, κομψές και σίγουρες κινήσεις
που «οδηγούν το αυτοκίνητο σε ράγιες» είναι αυτές που σώζουν.
Το πολύ καλό ποιοτικά αυτοκίνητο, όπως είναι η Μερτσέντες που
χρησιμοποιούμε, σε αυτή την τόσο συνηθισμένη, αλλά και τόσο δύσκολη
διαδρομή, μπορεί να εξελιχθεί σε δημόσιο κίνδυνο. Αποδεκτό το ABS, γνωστή η
ευαισθησία των Γερμανών σε θέματα παθητικής ασφάλειας και σεβαστές οι
προσπάθειές τους, που έχουν αποδειχθεί και αποτελεσματικές. Δεν είναι όμως
κρίμα να «χαλάσει» το άστρο και όχι μόνον; H επίσκεψη στο φανοποιό
στοιχίζει εκατοντάδες χιλιάδες. Τα προσκέφαλα είναι στη θέση τους, αλλά
ποιός είπε ότι σώζουν αν δεν υποστηριχθούν από τη ζώνη, εξάρτημα απαραίτητο
και για τους πίσω;
Οι εκπλήξεις και οι ανά πάσα στιγμή αιφνιδιασμοί συνεχίζονται. O νεαρός που
μόλις τέλειωσε το μάθημά του στο Κολλέγιο, «καβάλησε» το λευκό 4L, όπως
έκανε την προηγούμενη με το παπί του και... επιτίθεται. Είναι και αυτός
άνετος, η κοπελιά του τον περιμένει «στημένη» ίσως μέσα στο κρύο και δεν
θέλει να χάσει ούτε λεπτό της ώρας. Δεν υπολογίζει ότι με το γλιστερό
οδόστρωμα οι αποστάσεις διαφοροποιούνται και πετάγεται λίγα μέτρα μπροστά
από το συμπαθή «ταξίαρχο», που βεβαίως τα χάνει, στρίβει, φρενάρει,
εμβολίζει και εμβολίζεται.
Χάος απύθμενο είτε τα γεγονότα εξελίσσονται ακριβώς έτσι, είτε κατά
παραλλαγή. Οι λεπτομέρειες λίγο ενδιαφέρουν. H κυρία με το Ούνο που
στριγγλίζει για το τι θα πει στον άνδρα της δεν ευαισθητοποιεί κανέναν. Οι
σώφρονες γνωρίζουν ότι αυτό το παιχνίδι που θυμίζει ρώσικη ρουλέτα δεν
πρέπει να συνεχιστεί, ενώ πρέπει να σταματήσει η συχνή επικοινωνία με
εξωτερικά ιατρεία και φανοποιούς.
«Δεν πάει άλλο ρε φίλε. Γράψτε κάτι, φωνάξτε, γκρινιάξτε. Κάτι μένει», λέει
νεαρός πεζός από τους λίγους που αντιμετωπίζουν τα δρώμενα με ευαισθησία
και όχι με «κατινίστικη» διάθεση.
«Δεν μπορεί να είναι αναγνώστες μας αυτοί οι βιαστικοί και άνετοι τύποι,
που σκοτώνουν με το πολύ ωραίο στιλ και την υπερβολική αυτοπεποίθηση και
την άγνοια.»
«Οι δικοί μας ξέρουν, τα ίδια θα γράφουμε κάθε πέντε-έξι μήνες; Έχουμε
καταντήσει κουραστικοί.»
«Απαλές κινήσεις, λίγο γκάζι, με ευλάβεια ο επιλογέας, κ.λπ., κ.λπ.»
Στρίβοντας στη Μεσογείων τα «καμπανάκια» χτυπούν, συνειδητοποιείς για το
που εργάζεσαι, για το πως γαλουχήθηκες στην αυτοκίνηση και αντιλαμβάνεσαι
ότι πρέπει να γράφεις κάθε μήνα, να «φωνάζεις» κάθε Κυριακή και να ηγείσαι
μίας πολύ σοβαρής σταυροφορίας.
Δεν βρέχει, αλλά αυτή η γιαλάδα που έχει απομείνει δεν επιφυλάσσει τίποτα
καλό.
Χαϊδεύεις το πεντάλ του φρένου και το ABS που τίθεται άμεσα σε λειτουργία
προδίδει την πίστα του πατινάζ.
Τα μάτια στον εσωτερικό καθρέφτη για τους πίσω, και στους εξωτερικούς για
τις πιθανές πλαγιοκοπήσεις. Από που θα προκύψει ο «εχθρός», σκέφτεσαι
φωναχτά.
Την ίδια ώρα κοιτάς μπροστά, όχι όπως ο σκοπευτής ή το κυνηγητικό σκυλί,
αλλά διερευνητικά με το βλέμμα να σαρώνει τα πάντα. Τα πεζοδρόμια, τις
στάσεις των λεωφορείων, την άνοδο, τις διασταυρώσεις και γενικά ό,τι κινητό
και ακίνητο. H ευθύνη είναι μεγάλη. Αν αιφνιδιαστείς, θα παρασύρεις και θα
σκοτώσεις. Μακάρι να είσαι σίγουρος ότι αντίστοιχα ενεργούν όσοι βρίσκονται
στο άμεσο περιβάλλον, στο χώρο που επηρεάζεις όσο κινείσαι. Στα επόμενα
μέτρα δοκιμάζεις χαϊδεύοντας το πεντάλ του φρένου ή του γκαζιού για να
δοκιμάσεις το βαθμό ολισθηρότητας. Δυστυχώς, το οδόστρωμα εναλλάσσεται. Δεν
λειτουργεί το ABS, οι πίσω κινητήριοι τροχοί «γατζώνουν» και χαμογελάς.
«Επιτέλους κρατάει», ψιθυρίζεις και αποφασίζεις να επιταχύνεις. H ελαφριά
μετακίνηση της ουράς δεν προδίδει «κλαταρισμένο» λάστιχο και ξέρεις ότι
πάλι γλιστράει. O ψίθυρος γίνεται μουρμουρητό και δίκαια αναρωτιέσαι γιατί
τουλάχιστον δεν γλιστράει παντού το ίδιο. Οι εναλλαγές ολισθηρότητας, σε
συνδυασμό με τις κρυφές παγίδες, είναι το ναρκοπέδιο που χαρακτηρίζει τους
ελληνικούς δρόμους.
Από εκεί και πέρα για την επιβίωση παίζουν το ρόλο τους οι άνθρωποι και οι
μηχανές.
O καπετάνιος-χειριστής και το «σκάφος» του, που πρέπει να έχει
χαρακτηριστικά ιδανικά για άμυνα και επίθεση.
Μηχανοδηγοί και μεταφορικά μέσα-σχεδίες απαγορεύονται, ενώ καλό είναι να
παραμένουν κλειδωμένα και μακριά από τη βρεγμένη άσφαλτο, τα δύστροπα
μαχητικά που αναπτύσσουν ακόμη και... πλευρικά G.
Τα χαρακτηριστικά της σίγουρης λύσης δεν απέχουν πολύ.
O άνθρωπος πρέπει να έχει καθαρό μυαλό, καλή φυσική κατάσταση, να είναι
σοβαρός την ώρα της κρίσης (σε όλη τη διάρκεια της μετακίνησης) και η
εμπειρία-ικανότητα να λειτουργούν θετικά και όχι ανταγωνιστικά. H μηχανή
πρέπει να είναι ένα ομοιογενές σύνολο με φιλικό χαρακτήρα, εύχρηστη για
όλους και καλά φτιαγμένη, ώστε να εμπνέει σιγουριά, αρχής γενομένης από το
κλείσιμο της πόρτας.
H ζώνη ασφαλείας σε λειτουργία, το κάθισμα στην ιδανική απόσταση για τον
κάθε οδηγό (ούτε μακριά από το τιμόνι, ούτε... πάνω στο τιμόνι), το ύψος
του καθίσματος, αν ρυθμίζεται, σε θέση... μάχης, ψηλά τόσο όσο να
ελέγχονται όλες οι γωνίες και να εξασφαλίζεται η ιδανική ορατότητα και πάμε
απτόητοι από βροντές, αστραπές και γλιστερούς δρόμους.
Το «απτόητοι» είναι βέβαια σχετικό γιατί, αν για τον αδαή υπάρχουν
«σχεδίες» και «μαχητικά-μπούμερανγκ», για το σωστά «δεμένο» και έμπειρο που
θα αποζητήσει την ηρεμία στο «μουντό» περιβάλλον δεν λείπουν οι
απαγορευμένοι καρποί.
Πιο απλά υπάρχουν αυτοκίνητα που «βουλιάζουν», άλλα που προδίδουν αν δεν
αντιμετωπιστούν με σεβασμό, τα «αμφίβια», δηλαδή οι κατασκευές που
αντιμετωπίζουν χωρίς δυσκολίες τις κακοτοπιές, τα «εργαλεία» που ανοίγουν
δρόμους, ενώ δεν ανήκουν στην εκτός δρόμου κατηγορία και οι «πολεμικές
μηχανές», οι κατασκευές που είναι ικανές να νικήσουν οτιδήποτε (ή σχεδόν)
και να εξασφαλίσουν την ασφαλέστατη μετακίνηση. Όλα αυτά στο ελληνικό
περιβάλλον και ειδικότερα στην ειδική διαδρομή της Αττικής, όπου
αντικατοπτρίζεται τέλεια και γενικότερα το οδικό δίκτυο της χώρας.
Να ξεκινήσουμε από τις... υποβρύχιες κατασκευές. Κάτω από ειδικές συνθήκες
λοιπόν (και όχι μόνον) οτιδήποτε χρησιμοποιεί ξεπερασμένη τεχνολογία και
κινητήρα δυσανάλογο ώς προς το πλαίσιο αντιμετωπίζει προβλήματα... πλεύσης.
Χαρακτηριστικό το «ευαίσθητο» Χιουντάι S Coup_ με τον υπερτροφοδοτούμενο
κινητήρα. Μπεστ σέλερ μεν, αλλά η οδήγησή του απαιτεί αντιμετώπιση όμοια με
αυτή του ακροβάτη σε τεντωμένο σχοινί. O κινητήρας είναι δυνατός, διαθέτει
άφθονη ροπή και ξεπερνάει κατά πολύ το πλαίσιο. Ανάλογα, το Μαρμπέγια της
Σέατ είναι πολύ αργό και η πίσω ανάρτηση είναι επιλογή της δεκαετίας του
1960. Φτηνό μεν αλλά... Ίσως παρατηρήσετε ότι με τέσσερα άτομα και φορτίο,
σε δημόσιους κινδύνους μπορούν να εξελιχθούν πολλά αυτοκίνητα πόλης. O
καθένας όμως στο είδος του και θεωρούμε πιο «δύσκολη» μία BMW 316 ή μία
Μερτσέντες C180 από ένα Κουόρε ή ένα Τσινκουετσέντο. Βαριά αυτοκίνητα τα
γερμανικά σεντάν, με άριστη παθητική ασφάλεια, ελέγχονται δύσκολα όταν
χρησιμοποιούν τους κινητήρες της «βάσης».
H κίνηση μεταδίδεται πίσω και η απρόσμενη μετακίνηση της ουράς δημιουργεί
φόβο και εξελίσσεται δυσάρεστα αν τελικά χαθεί ο έλεγχος.
Τον πανικό σπέρνουν και ορισμένα δυνατά αυτοκίνητα σπορ ή σεντάν, όπως το
Μάζντα RX-7, το Ρόβερ 220T και οι ιταλικές μπερλίνες της μεγάλης κατηγορίας
που χρησιμοποιούν υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες. Το Μάζντα, αν βρέχει πολύ
απλά, το κλειδώνεις. Ακόμη και η διαδικασία της προσπέρασης απαιτεί
ικανότητες -καλού- οδηγού αγώνων. Αρκεί μία απρόσεκτη αλλαγή λωρίδας ή
ταχύτητας στη λευκή διαχωριστική γραμμή, ώστε να βρεθείς κάθετα και ο
προπορευόμενος να απορεί γιατί προσπερνάς με το... πλάι. Για κινήσεις με
στριμμένες τις ρόδες δεν το συζητάμε. Το πιθανότερο είναι να βρεθείς
περισσότερη ώρα με τους τροχούς στριμμένους ανάποδα, παρά ανάλογα με τη
φορά της στροφής. Με σύνεση, αφοσίωση και τους κινητήρες έξω από το
τούρμπο, φτάνεις στον προορισμό σου τόσο με το Ρόβερ όσο και με την Αλφα164
V6. Οι τροχοί σπινάρουν αλόγιστα, αλλά η ροπή επιτρέπει την εκμετάλλευση
του κινητήρα με χαμηλές στροφές. Στον αντίποδα, έχοντας επενδύσει πολύ
λιγότερα, ο βιαστικός με το XSi της Πεζό, που ξέρει τι θέλει θα περάσει και
θα εξαφανιστεί, έχοντας τις προϋποθέσεις ώστε να φτάσει στο τέλος του
δρόμου.
Το «ατμοσφαιρικό» 220 και η Τουίν Σπαρκ, που κοστίζουν λιγότερο από τις
εκδόσεις «τούρμπο», θα είναι μόλις πιο αργά στο στεγνό και σαφώς
ασφαλέστερα αυτοκίνητα και τις τέσσερις εποχές.
Στην ίδια κατηγορία, μπορούμε να κατατάξουμε τα Χόντα που χρησιμοποιούν
κινητήρες VTEC αφού... βυθίζονται, καίγονται και γενικώς καταστρέφονται
μόνο όταν παρασύρουν τον «καπετάνιο» στην υπερβολή.
Μακριά λοιπόν από τα αυτοκίνητα «πάφιλες» και από άλλα εντυπωσιακά που
υπόσχονται ζωή χαρισάμενη, αλλά η μάρκα δεν έχει την υποδομή. Αντιμετωπίστε
επιφυλακτικά «βαριές» κατασκευές με την κίνηση πίσω και από εκεί και πέρα
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ναι στα σπορ, στα γρήγορα κουπέ και στα δυνατά σεντάν, όπου η ισχύς δεν
παράγεται από τα -πολλά- κυβικά εκατοστά, αλλά με σεβασμό και σε συνδυασμό
μ? ένα καλό «δεύτερο» για την πόλη ή για τις δύσκολες ημέρες.
Στην τελευταία περίπτωση ένα ομοιογενές 4x4 ξεπερνάει οτιδήποτε απρόοπτο
και εξασφαλίζει τη σίγουρη μετακίνηση.
Στην κατηγορία ανήκουν πολλά αυτοκίνητα και πρωταρχικά τα εκτός δρόμου τα
γνωστά τζιπ ή τζιποειδή. Ξεπερνώντας τα στην περίπτωσή μας θα επιλέξουμε
τις συμβατικές εκδόσεις. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ευρωπαϊκά και
ιαπωνικά αυτοκίνητα της μεσαίας κατηγορίας με κινητήρες από 1400-2000 κ.εκ.
είναι ασφαλή και εξασφαλίζουν υψηλή μ.ω.τ. Όσα με κίνηση 4x4 είναι
ασφαλέστερα όταν οι δρόμοι γλιστρούν, βρεγμένοι ή στεγνοί. Αισθάνεσαι
σιγουριά όταν η κίνηση μεταδίδεται στους 4 τροχούς και δεν αιφνιδιάζεσαι.
Επιβραδύνεις χωρίς μπλοκαρίσματα των τροχών και δεν κινδυνεύεις να χάσεις
τον προσανατολισμό σου αλλάζοντας κατεύθυνση προγραμματισμένα ή απρόβλεπτα.
Όσες κατασκευές προέρχονται από συμβατικές εκδόσεις με την κίνηση μπροστά
(A33, Ιμπρέζα, Λέγκασι, Λάνσερ SW κ.λπ.), περιορίζουν την ευχαρίστηση
(αυξάνεται και η κατανάλωση) αλλά χαλάλι.
«Βρέχει σπάνια στην Ελλάδα, είναι και ακριβότερα.» Δεκτές οι παρατηρήσεις,
αλλά ακόμη και για μία δύσκολη ημέρα αξίζει να θωρακιζόμαστε, αφού οι
ελληνικοί δρόμοι δεν αλλάζουν σε μία νύκτα και ακόμη χειρότερα, ακόμη και
αν μάθουμε εμείς, παραμένει αδαής και «κακός» ο απέναντι.
Ενθουσιαστήκατε και είστε έτοιμοι για αλλαγή και για αγορά 4x4; Αν ο τρόπος
ζωής σας το απαιτεί προχωρήστε. Αν οι υποκειμενικές συνθήκες δεν το
επιβάλλουν τότε το σύνθημα είναι γνωστό: «απαλές κινήσεις, ηρεμία,
χαμόγελο» και κανένα πρόβλημα με την κίνηση μόνο μπροστά.
Σε αυτή την περίπτωση ακόμη και με την κίνηση μπροστά-πίσω δεν θα λείψουν
τα απρόοπτα μετά το λάθος ή την ατυχία, οπότε και ο έλεγχος είναι δύσκολη
υπόθεση. Αν χαθεί η πρόσφυση δύσκολα ελέγχεις ένα αυτοκίνητο μεσαίας
κατηγορίας με κίνηση 4x4. Απόθεμα γκαζιού δεν υφίσταται, οι κατασκευές
είναι βαριές, το τιμόνι αργό και η μετάδοση της ροπής 50% μπροστά-πίσω
(στην πλειοψηφία των μοντέλων) δημιουργούν προβλήματα υποστροφής. Τα
περιθώρια πρόσφυσης αυξάνονται σημαντικά, αλλά αν επέλθει το ανεπιθύμητο,
τότε «αντίο» ακόμη και για τον καλύτερο...
Αυτός ο τελευταίος, θα αισθανθεί όμορφα (στα πολύ καλά καθίσματά τους) και
θα δαμάσει εύκολα τα αυτοκίνητα με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και
εξελιγμένα συστήματα τετρακίνησης. Τα περισσότερα είναι κατασκευασμένα με
προοπτική αγωνιστικής εξέλιξης και διαθέτουν όλα τα απαραίτητα για
ευχάριστη επιβίωση από τις κακοτοπιές. Όσοι δυσαρεστηθούν από τη σκληρή
ανάρτηση του Έσκορτ, δεν καταλάβουν και θεωρήσουν τη Δελτόνα ξεπερασμένη ή
αντιμετωπίσουν και προβλήματα... ευστάθειας με τους τεράστιους τροχούς στην
αθηναϊκή «γλίτσα» θα βρουν καταφύγιο στις πιο «πολιτισμένες» εκδόσεις. H
Τογιότα Σέλικα Κάρλος Σάινθ θυμίζει Μερτσέντες SL με κίνηση μπροστά-πίσω,
ενώ με το Μάζντα 323 GT-R έχεις την αίσθηση, αλλά και την πεποίθηση ότι δεν
θα ακουμπήσεις ποτέ, ενώ θα ξεφύγεις από ότι απρόοπτο και αν προκύψει.
«Φτωχό» σε εξοπλισμό, κακό σε φινίρισμα, προκλητικό σε εξωτερική εμφάνιση,
αλλά ευέλικτο, όπως το καλύτερο GTi και δυνατό όπως ο καλύτερος από τους
ανταγωνιστές του. Αισθάνεσαι περίεργα όταν κοιτούν οι «δίπλα» τα σπόιλερ
και τον προφυλακτήρα, αλλά την ίδια ώρα δεν θέλεις να το προδώσεις και δεν
αφήνεις να σε παρασύρει ούτε η μουσική-πρόκληση, ούτε η κεφάτη συντροφιά
πριν και κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αν αφεθείς κατά τη διάρκεια της
διασκέδασης και καταλήξεις εν ευθυμία, είσαι καταδικασμένος να επιστρέψεις
επιβάτης. Αν «αφεθείς» στη διάρκεια της διαδρομής τότε ο κίνδυνος είναι
μεγαλύτερος και σε αυτή την περίπτωση είναι υποχρέωση της συνοδού να
επιβάλλει την τάξη. Είναι αδύνατον να οδηγήσεις σωστά με το... ένα χέρι και
με μοιρασμένη την προσοχή! H Αττική και γενικότερα η χώρα μας διαθέτουν
ιδανικές τοποθεσίες για δύο και δεν υπάρχει λόγος να ριψοκινδυνεύεις
καταμεσής του οδικού δικτύου. H τελευταία παρατήρηση δεν συνδέεται μόνο με
το βρεγμένο οδόστρωμα, αλλά κρίνεται αναγκαία κάτω από τις οποιεσδήποτε
συνθήκες.
Με καθαρό μυαλό, προσηλωμένος στην ιεροτελεστία της οδήγησης, έχοντας στα
χέρια ένα σύγχρονο και ομοιογενές αυτοκίνητο δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
H αύξηση της ισχύος και η βελτίωση των επιδόσεων απαιτούν σύνεση και
εμπειρία.
H σύνεση είναι θέμα χαρακτήρα, νοοτροπίας, αλλά και παιδείας που αποκτάται
έστω και καθυστερημένα. H εμπειρία αποκτάται είτε στο δρόμο κατά τη
διάρκεια των «εχθροπραξιών», οπότε δεν λείπουν οι απώλειες, είτε κάτω από
ευρωπαϊκές συνθήκες εν είδει εκπαίδευσης.
Φιλοδοξούμε να τα καταφέρουμε. Στην πρώτη ελληνική σχολή ασφαλούς οδήγησης
(δείτε την σχετική ανακοίνωση) δεν θα σας «δασκαλέψουμε». Απλά θα
προσπαθήσουμε να «ζωντανέψουμε» το γραπτό λόγο και να σας προσφέρουμε την
εμπειρία μας.
H διαφορά στο δρόμο δεν θα είναι άμεση, αλλά με τον καιρό κάποιοι θα έχουν
τα εφόδια για άψογη συμπεριφορά όταν βρίσκονται πίσω από το τιμόνι, ενώ θα
έχουν άποψη τεκμηριωμένη και για την αγορά αυτοκινήτου.
Το... «πες μου τι αυτοκίνητο έχεις να σου πω ποιός είσαι» δεν απέχει από
την πραγματικότητα και κρίμα που οι δοκιμές των έγκυρων ειδικών εντύπων δεν
λειτουργούν πάντα και ως κείμενα προστασίας του καταναλωτή.
Σαφώς τα υποκειμενικά κριτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή, αλλά
δεν πρέπει να ξεχνάμε: «ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός» και το επίχρυσο
κινδυνεύει από τη βροχή να διαβρωθεί, καταστραφεί και να σκοτώσει ακόμη και
τον έμπειρο._Σ.Χ.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
...Κάπτεν Νέμο
(Πρότυπο του ιδανικού οδηγού, στη βροχή και όχι μόνον)
ΔΕΝ: πίνει, καπνίζει, χαριεντίζεται, αφαιρείται, εκνευρίζεται,
πανικοβάλλεται, αγοράζει «σχεδίες», επιβιβάζεται σε αυτοκίνητο φίλου που
παρασύρεται ή «το παίζει άνετος».
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: τις ώρες αιχμής, τους ύπουλους δρόμους, τα γυαλιστερά κομμάτια
της ασφάλτου, τις λευκές διαχωριστικές γραμμές, τον προπορευόμενο, τον
επόμενο ή τον παράλληλα κινούμενο που οδηγεί «σχεδία» ή «πυραυλάκατο».
ΟΔΗΓΕΙ: σε άψογη φυσική κατάσταση, στη σωστή θέση, με ζώνη ασφαλείας, απλά,
έξυπνα, «ζωντανά», με απαλές κινήσεις, με πλήρη προσήλωση, διατηρώντας
μεγαλύτερες αποστάσεις απ? ότι στο στεγνό.
ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ: τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου, το εσωτερικό περιβάλλον.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ: ομοιογενή*, ευέλικτα, «σβέλτα», καλά φτιαγμένα αυτοκίνητα, με
ή χωρίς ABS και με όλα τα συστήματα μετάδοσης.
(*)Ομοιογενή, είναι τα αυτοκίνητα που η αναλογία κιλών ανά ίππο αγγίζει τη
χρυσή τομή και η οδική τους συμπεριφορά είναι προβλέψιμη, φιλική-ευχάριστη
και εκνευριστικά ουδέτερη.
Μάζντα Rx-7, στη βροχή απλά το κλειδώνεις. Αν ξεκινήσεις με ξαστεριά και η
καταιγίδα προκύψει στην πορεία, τότε... Προσοχή!
Χόντα Σιβίκ με το «μεγάλο» κινητήρα περισσότερο γνωστό σαν VTi. Στην ίδια
κατηγορία και άλλα αντίστοιχα αυτοκίνητα με δυνατούς κινητήρες
τοποθετημένους σε υποδεέστερο πλαίσιο. Στο βρεγμένο αν δεν τα σεβαστείς,
σκοτώνουν. Με σύνεση και υπομονή ή απλά επιβιώνεις ή, αν η εμπειρία το
επιτρέπει και αναπτύξεις φιλική σχέση με το «άφθονο γκάζι», μετακινείσαι
χωρίς παρατράγουδα.
Μάζντα 323 GTR ό,τι ασφαλέστερο στη μάχη των πόλεων και όπου αλλού ήθελε
προκύψει. Ιδανικό -για την Ελλάδα- αυτοκίνητο, κορυφαίο σε ενεργητική
ασφάλεια. Θα προδωθείς μόνο όταν βρεθείς στο κάθισμα του οδηγού, μεθυσμένος
ή σφόδρα... ερωτευμένος. Μαζί του οτιδήποτε ομοιογενές, με ή χωρίς
τετρακίνηση, τούρμπο και ABS.
Σβουρίζοντας...
ΑΦΙΔΝΑΙ Αττικής, Νοέμβριος τρέχοντος έτους και προσωπικών μαρτυριών
συνέχεια στην πίστα καρτ και όχι μόνον των Γιώργου Δρακόπουλου-Παναγιώτη
Βρέλη.
Το περιβάλλον φιλικό, αλλά οι συνθήκες ακατάλληλες για θέμα: «οδήγηση στο
βρεγμένο», λόγω συννεφιάς με... τάσεις ηλιοφάνειας.
Αρτι αφιχθέντες από την Ιταλία και τη σχολή ασφαλούς οδήγησης της Αλφα
Ρομέο, οι Πάνος Φιλιππακόπουλος, Σπύρος Κάγκας, έφεραν μαζί τους και
φρέσκιες, μοντέρνες ιδέες για μία παλιά δραστηριότητα του περιοδικού, όπως
είναι οι δοκιμές που συνδέονται με την ενεργητική ασφάλεια (τίποτα δεν
γίνεται «για πρώτη φορά στην Ελλάδα». Όλα έχουν γίνει πριν 10-15 χρόνια από
τους 4T).
Στο «στήσιμο» της εκδήλωσης δόθηκε ειδικό βάρος τόσο για τη διαδικασία όσο
και για την επιλογή των αυτοκινήτων.
«Δεν είμαστε ανεύθυνοι να συγκρίνουμε παράτερα πράγματα, ούτε μπορούμε να
περιοριστούμε στην αίσθηση του οδηγού» φώναζε ο Π.Φ., που επέβαλε μετρήσεις
με ηλεκτρονικά όργανα και απαίτησε την παρουσία του γράφοντα, που
υποστήριζε τη θεωρία του «μέσου αντιπροσωπευτικού οδηγού».
«Αυτά, όσοι δεν μπορούν» συμπλήρωνε «έξαλλος» ο Σπύρος Κάγκας
(αντιστράφηκαν οι όροι και οι δυο τους «φωνάζουν» όλο και συχνότερα).
Στο τιμόνι λοιπόν για νιοστή φορά και για το πρώτο βίαιο τετ-α-κε της
πολύχρονης καριέρας μου. Δεν υπερβάλλω, αλλά μόλις το RX-7 με τα κουρασμένα
λάστιχα αισθάνθηκε την υγρασία, έχασα (το ίδιο και το Μάζντα) τον
προσανατολισμό μου. Το κόκκινο αυτοκίνητο περιστράφηκε αρκετές φορές και με
απίστευτη ταχύτητα γύρω από τον άξονά του και σταμάτησε λίγα χιλιοστά από
τον ευτραφή φωτογράφο μας Θάνο Ηλιόπουλο. Πρώτη φορά «άγγιξα» το ατύχημα.
Μετά την αρχική γωνία των 90ψ χάθηκαν τα πάντα. Αδύνατο να αντιδράσεις και
όταν τελικά ο διαμήκης άξονας «συναντήθηκε» με την επιθυμητή τροχιά ήταν
αδύνατο να σταματήσει. Το RX-7 κατέληξε, ακυβέρνητο, εκτός δρόμου και οι
συνέπειες θα ήταν τραγικές αν ο χώρος ήταν διαφορετικός.
Κακά τα ψέματα, κάποιες στιγμές, ειδικά στο βρεγμένο, δεν αρκεί η εμπειρία
ώστε να αποφύγεις, να ελέγξεις και να επιβιώσεις.
Το «κλειδί» σε όλες τις περιπτώσεις είναι να προβλέψεις σωστά και να
κινηθείς με τρόπο που θα εκμηδενίσει την πιθανότητα να απωλεσθεί η
πρόσφυση.
H ημέρα όμως επιφύλαξε και άλλες εκπλήξεις. «Φοβισμένα», κανένα πρόβλημα με
το VTi, που αν δοκιμάσεις προοδευτικά για κάτι παραπάνω σε προειδοποιεί...
σπινάροντας, πριν σε τσακίσει σε κάποια κολόνα.
Αλλαγή σκηνικού και γρήγορες ευχάριστες βόλτες στη «μικτή» πίστα με το 323
GT-R, που αποκαλύπτει τις αρετές του και στη διαδικασία της «βρεγμένης
στροφής». Ακόμη και με το πόδι στο πάτωμα, η υποστροφή ελέγχεται και ίσως
το κυριότερο δεν αιφνιδιάζει η αλλαγή σε υπερστροφή.
«Τέλειωνε! Τα συμβατικά αυτοκίνητα είναι αυτά που ενδιαφέρουν και σε
περιμένει σκληρή δουλειά... φρενάροντας.»
Στρίβοντας, δύσκολα χάνεις τον προσανατολισμό σου με τα μεσαία αυτοκίνητα
παραγωγής. Οι κορυφαίοι Ιάπωνες και Ευρωπαίοι κατασκευαστές προσφέρουν καλά
και ασφαλή αυτοκίνητα. Οι «δικοί μας» και κύρια οι Γερμανοί υπερέχουν σε
παθητική ασφάλεια και, σε αρκετές περιπτώσεις, προηγούνται στα σημεία και
σε ενεργητική ασφάλεια.
H Καρίνα, διατηρώντας την καταγωγή της, δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τους
Ευρωπαίους ανταγωνιστές. Στα χέρια μας αποδείχθηκε ασφαλέστατη και στη
συμπεριφορά της αντικατοπτρίζονται και οι δυνατότητες όλων των αντίστοιχων
μοντέλων. Στο «βρεγμένο» και υπό πίεση λίγο ενδιαφέρουν οι διαφορές στα
σημεία. Το αυτοκίνητο διαγράφει ιδανικά την προδιαγεγραμμένη τροχιά και δεν
αιφνιδιάζει. Σε καταστάσεις πανικού με τους τροχούς στριμμένους, αν το
παρακάνεις αρχικά χάνεις τον έλεγχο και μάταια πασχίζεις να επανέλθεις με
τη χρήση του χειροφρένου. Σε αυτή τη διαφορετική δοκιμασία αποδείχθηκε ότι
η λαβή του χειροφρένου, είναι τοποθετημένη μπροστά και αριστερά με
αποτέλεσμα να μην τη «βρίσκεις» άμεσα μετακινώντας μηχανικά το χέρι. Αν
χρησιμοποιείς Καρίνα καθημερινά κανένα πρόβλημα. Ευκαιριακά, θα αποδειχθεί
αχρείαστο αφού, οι 99 στους 100 χειριστές, δεν θα καταφύγουν στη λύση
«χειρόφρενο για τη σωτηρία».
O... εξής ένας που θα το βρει και θα το χρησιμοποιήσει πρέπει να λάβει υπ?
όψη και την κατάληξη. Σαφώς με το χειρόφρενο «ηρεμείς» την υποστροφή ή, αν
επιμείνεις, την «αλλάζεις» σε υπερστροφή. Αν ο χώρος το επιτρέπει και το
ζητούμενο είναι η αποφυγή της σύγκρουσης με το μπροστινό μέρος τότε η
επιλογή ενδείκνυται. Σε περιορισμένο χώρο όμως και ειδικότερα στο βρεγμένο,
οπότε η ουρά μπορεί να αποκτήσει και αυξημένη ταχύτητα, χρειάζεται προσοχή
γιατί η κατάληξη μπορεί να αποβεί μοιραία. Σε αργό ρυθμό τη μεταφορά
φορτίων την ελέγχεις κύρια με το τιμόνι. Γρήγορα όμως, είτε από υπερβολικό
ενθουσιασμό, δοκιμάζοντας, είτε την κακιά στιγμή δύσκολα ελέγχεις...
Τα ίδια ισχύουν και για τα συμβατικά αυτοκίνητα με την κίνηση στους 4
τροχούς. Αυστηρά ουδέτερο το Λάνσερ στο βρεγμένο, υποστρέφει απελπιστικά με
στριμμένους τους τροχούς. H διαφορά εντοπίζεται στο χρόνο και στην
ταχύτητα. Οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις είναι αντίστοιχες, αλλά εμφανίζονται
με περισσότερα χιλιόμετρα και εξελίσσονται, μέχρι κάποιο σημείο, δίνοντας
περισσότερες δυνατότητες ελέγχου. Αν το παρακάνεις πιστεύοντας σε
δυνατότητες του «σούπερμαν» λόγω τετρακίνησης, τότε η κατάληξη θα είναι
επιεικώς δυσάρεστη.
Αφήσαμε για το τέλος την τετράθυρη 318is, το αυτοκίνητο που λόγω συστήματος
μετάδοσης και παράδοσης (οι προηγούμενες γενιές) δημιουργεί φόβους και
δισταγμούς σε όσους λάτρεις της προσθιοκίνητης μετάδοσης.
Τουλάχιστον όσοι παρόντες πείστηκαν. Εν ηρεμία και με ιδανικές τροχιές
μηδέν τάσεις υπερστροφής και υποστροφής. Με τα λάθη όλου του κόσμου
προκύπτουν τα πάντα, ενώ σωστά με ιδανικές γραμμές και εκμεταλλευόμενος
τους 140 του κινητήρα, τότε πανδαισία!
Πλήρης έλεγχος της ελαφράς υπερστροφής με ανεπαίσθητο παίξιμο του γκαζιού
ανάλογα με την εναλλαγή της πρόσφυσης και απλές κινήσεις του τιμιονιού για
τον πλήρη έλεγχο. Αν ξέρεις και θέλεις οδηγείς... Αν δεν ξέρεις, μαθαίνεις
και αν δεν έχεις το χρόνο, υπομονή και κουράγιο αντιμετωπίζεις επιφυλακτικά
το βρεγμένο οδόστρωμα. H διαδικασία δείχνει ασφαλέστερη με την μπροστινή
κίνηση, αλλά αναμφισβήτητα δεν είναι αν ξέρεις τα βασικά.
Φρενάροντας, οι αριθμοί συμβαδίζουν με την αίσθηση. Χωρίς ABS, αν οι
συνθήκες ήταν πραγματικές, θα θρηνούσαμε θύματα ή τουλάχιστον η «Λάμδα ΑΕ»
που μας παραχώρησε το αυτοκίνητο θα μετρούσε μία Δέλτα... λιγότερη.
Εντυπωσιακό το ABS στο βρεγμένο τόσο στο απευθείας φρενάρισμα όσο σε
συνδυασμό με ελιγμό αποφυγής εμποδίου. Είναι γνωστό ότι το ABS περιορίζει
την αίσθηση και αρκετοί έμπειροι οδηγοί το... απεχθάνονται. Δεκτή η
παρατήρηση και μέχρι χθές αποδεκτή. Σήμερα η ένσταση είναι αποδεκτή μόνο
για την οδήγηση στο όριο, με τέλεια γνώση δρόμου και σε διαδρομή κλειστή
στην κυκλοφορία. Στις καθημερινές μετακινήσεις όμως, όπου κυριαρχεί ο
αιφνιδιασμός και οι ταχύτητες είναι μικρότερες, αποδείχθηκε και με τη
γλώσσα των αριθμών ότι το ABS σώζει.
Μακάρι να αποδειχθούν σωτήριες και οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσουμε με θέμα
την οδική ασφάλεια._Σ.Χ.
Στρίβοντας στο βρεγμένο!
Καλά, αν οι ελληνικοί δρόμοι γλιστρούν ακόμη και στην ευθεία, τότε, τι
κάνουμε στις στροφές; Σταματάμε και περιμένουμε να στεγνώσει;
ΑΣ MHN ΕΙΜΑΣΤΕ υπερβολικοί. O Πραγματικός Οδηγός, έχει λύσεις για όλα ή
σχεδόν όλα τα προβλήματα, προσαρμόζοντας την οδήγησή του ανάλογα με τις
συνθήκες που επικρατούν.
Παρατηρώντας με προσοχή τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε (και οι οποίες
έχουν επιλεγεί προσεκτικά ώστε να είναι αντιπροσωπευτικές) θα διαπιστώσετε
ότι κάτι δεν «πάει καλά» με τον τρόπο που στρίβουν τα αυτοκίνητα σ? αυτή τη
«βρεγμένη» μέτρια αριστερή, μία στροφή όμοια με χιλιάδες που υπάρχουν στους
ελληνικούς δρόμους.
Απαραίτητη σημείωση: Οι φωτογραφίες δείχνουν τη λάθος πορεία ενός
αυτοκινήτου, ο οδηγός του οποίου για κάποιο λόγο έφτασε στη στροφή με
περισσότερα χιλιόμετρα απ? ότι επέτρεπαν οι συνθήκες. Απ? εκεί και πέρα,
η κατάληξη, αν δηλαδή το αυτοκίνητο καταφέρει να στρίψει ή αν βγει εκτός
δρόμου, είναι θέμα χειρισμών και καλής τύχης.
Επιλέξαμε αυτοκίνητα κάθε κατηγορίας και φιλοσοφίας με στόχο να καλύψουμε
όσο το δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις.
Έτσι, στη δοκιμή μας «Στρίβοντας στο βρεγμένο» πήραν μέρος διαδοχικά, ένα
Μάζντα RX-7, ένα τετρακίνητο Μάζντα 323 GT-R, κι ένα προσθιοκίνητο Χόντα
Σίβικ VTi.
Τα τρία αυτά αυτοκίνητα αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο, τη σπορ
κατηγορία και όλες τις σχολές (πίσω κίνηση, εμπρός κίνηση, τετρακίνηση) και
είναι αρκούντως δυνατή σε ό,τι αφορά την απόδοση του κινητήρα.
Από την κλάση των «θηρίων», περνάμε στις πιο «φυσιολογικές» -για το μέσο
πάντοτε οδηγό- κατηγορίες με αυτοκίνητα: μία πισωκίνητη BMW 318is, μία
προσθιοκίνητη Τογιότα Καρίνα ε 1.6 κι ένα τετρακίνητο (real-time)
Μιτσουμπίσι Λάνσερ στέσιον.
H «άσκηση» αλλά και το ερώτημα ήταν ίδια και εδώ. Τι γίνεται αν τα
αυτοκίνητά μας, φτάσουν στην είσοδο της στροφής μας με ταχύτητα που θα
αιφνιδιάσει τον οδηγό; Τι θα συμβεί αν ο οδηγός μας στρίψει τελείως το
τιμόνι του, προσπαθώντας να βγει στην ευθεία; Μπορεί ένα κλασικό πισωκίνητο
αυτοκίνητο όπως η BMW, να «φύγει τελείως ευθεία με τα μούτρα;».
Σε όλες τις περιπτώσεις της αποκαλούμενης «Φάσης 2» ας έχετε κατά νου ότι η
ταχύτητα εισόδου στη στροφή όλων των αυτοκινήτων ήταν τα 55 χλμ./ώρα,
ταχύτητα, η οποία αν και φαίνεται χαμηλή, σας βεβαιώνουμε ότι σε ορισμένες
περιπτώσεις αποδείχτηκε αυτό που λέει και η Τροχαία «υπερβολική ταχύτητα».
Και κάτι τελευταίο. Τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιήσαμε, ήταν όλα σε άριστη
κατάσταση, με καινούργια ελαστικά και με -κατά γενική παραδοχή- καλή έως
πολύ καλή οδική συμπεριφορά. Τα λάθη, έγιναν λοιπόν αποκλειστικά από τους
άλλους δύο παράγοντες: τον ανθρώπινο (οδηγός) και το δρόμο._Σ.Κ.
ΦΑΣΗ 1
METPIA ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΦΗ, ME ΒΡΕΓΜΕΝΟ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑ.
TAXYTHTA ΕΙΣΟΔΟΥ, ΙΔΙΑ ME AYTH ΣΤΟ ΣΤΕΓΝΟ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑ.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΔΗΓΟΥ: ΣΤΡΙΨΙΜΟ TOY TIMONIOY, ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ
AYTOKINHTO ME ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ
BMW 318is. Στην περίπτωση αυτή ο οδηγός μας, δεν είναι αφηρημένος, δεν
αγνοεί τη στροφή που πλησιάζει, το μόνο λάθος που κάνει είναι ότι κινείται
με την ίδια ταχύτητα που θα είχε αν ο δρόμος ήταν στεγνός.
Την ίδια στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι τα χιλιόμετρα είναι πολλά, η BMW,
έχει ήδη αρχίσει να γλιστρά και να διώχνει το πίσω μέρος της.
H υπερστροφή, έχει αρχίσει και μπορεί πολύ εύκολα να καταλήξει σε «σβούρα»
ή έξοδο από το δρόμο.
O οδηγός αντιδρά καθυστερημένα μεν, αλλά σωστά. Δεν φρενάρει, χρησιμοποιεί
στις σωστές δόσεις το «ανάποδο τιμόνι» και κυρίως το γκάζι.
Οι μετρημένες, απαλές κινήσεις και η χρήση του γκαζιού τόσο ώστε οι